محل تبلیغات شما

تَرَنُّمِ وِصالِ مَعبُود وَحدتِ وُجوُد اَشهَدَ یُشَهِّدُ مَشهُود





اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا ثارا. وابن ثاره والوِترَ المَوتور
سلام بر خونِ خدا پسرِ خونِ خدا



اَلسَّلامُ عَلَی الشَّیبِ الخَضیب وَ خَدِّ التَّریب


سلام بر آن سر وُ روی وَ موی وُ محاسن سفید، شریف وَ پاکی که از خونِ سر،
خضاب وُ خونین وُ رنگین شد.
وَ سلام بر آن صورتی که بر خاک افتاد!
(سلام بر آن سر وُ روی وَ موی سفید که به خون رنگین شد وُ سلام بر آن صورت خاک آلوده!)
(برات بمیرم ح س ی ن. أیُّهَـــا ال مُ قَ طَّ عُ الأعضاء : ای جسم صد چاک و قطعه قطعه شده!!!)

سلام بر آن خون پاکی که بر زمین ریخت و کفن پوش جسم عُریان و چاک چاکَ ـش شد!
سلام بر آن خون پاکی که بر زمین ریخت وُ نَفس محترمی که به ناحق کشته شد وَ از برای آن داد/خون خواهی نشد/انتقام ستانده نشد!
چه این که خون خواهِ پدر، پسر است و مُختار ابو عبیدة ثقفی را نسزد که به خون خواهی حسین بن علی برخیزد، اگر چه از قاتلینَ ـش قصاص نمود!
ابناءُ الحسین یکی بعد از دیگری به ناحق کشته شدند و آن خون هم چنان بر زمین مانده بی آن که ولی دم تقاص گرفته باشد!

وَ مَهدی صاحب اَّمان است که.
تقاص خواهد گرفت از قاتلین جد اکبرش رسول ا. و جد اصغرش مولانا اسدُ ا. الغالب امیرالمومنین علی بن ابیطالب و جده ی طاهره أش فاطمةُ اَّهراء و جد مادری و عموی پدری أش سیدنا حسن بن علی المجتبی و جد غریب، مظلوم و بزرگ وارش ابا عبد ا. الحسین الشهید و عموی جانباز و رشیدش اباالفضل العباس و آل الرسول و اهل البیت(صلوات ا. تعالی و سلامه علیهم اجمعین)

وَ امسال
مع الأسف الکثیر.
غُربت آل الرسول بسا جان فرسا، جان کاه و جان گیر است!
جهان با شتاب فراوان و به سرعت به سمت و سویی در جریان و حرکت است که احدی را نه راه فراری از آن در تصور است وُ نه چاره یی!
و این اتفاقات روزمره و علی الدَّوام، فتنیّات آخر امانی أند.
زهی شرف سعادت و لیاقت که از این فتنیّات، جسم وُ روح وُ نفس را به سلامت توان عبور داد و بر کشتی نجات توان رسید که.

إنَّ الحُسَین مِصباحُ الهُدی' وَ سَفینَةُ النَّجـ'ـاة»






یعنی اگر راه را گم کردی(راهِ هدایت و طریق سعادت) را.
روشنی بخش و رَه نُمای طریق، حُسَین بن علی ـست!
پس تو را لازم آید که به آن سوی بشتابی و چون در طریق هدایت قرار گرفتی؛ در کوره راهِ اتفاقات و مصیبات عدیده و ُ در کوران حوادث وُ بلایا وُ بلیّات وُ آفات وُ امراض وُ اسقام وُ آلام وُ فتنیات ارضی وُ سماوی وُ. سوار بر کشتی نجات بودن است که تو را به سرمنزل مقصود و ساحل امن رضایت و رضوان نامنتهای الهی می رساند و آن جز این نیست که حسین بن علی دست أت را گرفته باشد!!!!!!!




این ـجـــا

حُـسَـیـنِ ــیّـه.

حُـسَـیـنِ ــیّـه ی مَجـــازی.

حُـسَـیـنِ ــیّـه ی مَجازی حضرت سَـیِّـدُالـشُّـهَـــداء

(عَلَیهِ وَ آلِهَ اَفضَلُ التَّحِیَّةِ وَ الثَّناء)

که جهان خود،
با تمام وسعت و عظمت أش
حسینیّه است.
حسینیّه یی بطول تاریخ!
در امتدادِ ازلِ الی الابد!
که از آدم تا خاتم
و از اولینِ خلق تا آخرین
بر حُسَین بن علیَ وَ مصائبِ قلب نازنین أش گریسته و خواهند گریست!
وَ.
اَلسَّلامُ عَلَی' مَن بَکَتَهُ مَلائِکَةِ السَّماء»
و سلام بر آن شخصی که ملائک سماوات بر اوی گریستند! .



خـ'ـادمُ الحُـسَـیـــنِ وَ العِـتــرَة»
یکم محرم الحرام چهارده چهل وُ دو
سی و یکم از آخرین بُرجُ الأسد | اَمردادِ  قرنِ حاضر!






إستَعِذ با. مِن شَرِّ الوَساوِس»

. اَلـاَسمـــاءُ الحُسنـــی'
 


     سَلامٌ قَولاً مِن رَبِّ رَحیم»

به قِداست نام وَ عظمتِ یاد اوی»

وَ

به اِستِعصـ'ـام وَ اِستِمسـ'ـاکِ آن وَجهِ ازلی وَ ابدی از اوی»

(جَلَّ جَلـ'ـالُـهُ رَبّـــی وَ رَبُّنـ'ـا وَ رَبُّ آ'بـ'ـائِـنَـا الاَوَّلیـــنَ)


که اَزَلِـیَّــتَ ـش توأمـان ابــد را فــرا گرفته

                             وَ.

اَبَـدِیَّــتَ ـش در پیوستگـیِ همـ ـگون با ازل است.



بی نامِ او.سَلام»   .   شُروع کِی شَوَد کَلام!؟

بالغ بر نُـه ســـال
از ایجاد این مَجازنوشت می گذرد.

درست مقارن با ابتدای دهه ی آخــر از
قرنِ حاضــر!

بیســت وُ دُوُّم

اَز  یِکُــم

اَز یِکـ ـهِـزار وُ سـی ـصَـد وُ نَـوَدُم


بماند که در مقاطعی از زمان
به صورت موقَّت،
گَرد تَعطیلی بر این مَجازـوَعده ـگاه نشست!

وَ البته حالیه نیز که بعد از قَریب به چهار سال تعطیلیِ مُوقَّـت؛؛؛

فَـعّـــال شده

مشخص وَ معلوم نیست که تا چه مدت به حیاتِ مَجازیِ خویش

ادامه خواهد/تَوانَد داد!

وَ این همه مَنوط به اِستیذان وَ اِستجازَت از ناحیتِ

حضرت رَبُّ العـ'ـالَمیــنَ وَ الـأَربـابیــن

(جَلَّت عَظِمَتُه وَ خَشیَت قُدرَتُه)

بوده وَ از شروط دیگر

ادامه ی حیات مادّی نگارنده،

صحَّت احوال ـات مَزاجی،

وَ در نهایت دست ـرَسی به.

فضای تَبادُل اطِّلاع ـات وَ ارتباط ـات مَجازی خواهـــد بود.


فَرض/واجب/لازم  است

چـوُن ـان همیشـــه های اوقات تَحریر وَ قلم زنی در

مـیـعـــادگـــاهِ مَـجـــازیِ

" تَـرَنُّــمِ وِصــــالِ مَـعبـــــوُد "

اهداف، نِـیّـات وَ مَکنون ـاتِ قَلبی بر آن مَطلوب واقع شود که جز

حَــقّ.
حَقیقَ ـت
حَــقّ ـخواهی
حَــقّ ـمَـداری.
       وَ
حَــقّ پِـنـداری


مَطلبی نِـگاشته وَ نَشر داده نَـشَوَد!


که به فرموده:
علیٌّ مَعَ الحَقّ وَ الحَقُّ مَعَ علیٌّ»

و.

خَسِرَ الدُّنیا وَ الآخِرَة
کَسی ـست که از حَقّ/علی روی ـگردان شود!!!!!!!
(جَلَّ جَلالُهُ رَبّی/عَلَیهِ أَفضَلُ التَّحِیَّةِ وَ الثَّناء)



یـ'ـا دَلیـــلَ مَــن لـ'ـا دَلیـــلَ لَـــهُ»

بنده ی امیدوار»






چـــوُن  شِعـــر رسیـــد به شَـــرع او را بَر گُفت
مـــا هر دو ز یِــک حـــروف گشتیـــم ایجـــاد


تــو حُکــم کُنی به عقـــل وُ مَـــن بَر اِحســـاس
بُنیـــادِ تــو هَست باقـــی وُ مَـــن هَـــم بَر بــاد.


!


دوبیتی های مفهومی!

بنده ی امیدوار»





.با یــاد وُ نامَـــش
.بزرگ آفریدگارِ هستی بَخش


مَن؟ همانَم! تو؟ همانی! پَس قرار تغییر یافت
آن قرار زندگانی در جوانی. دل ـخوشی.


بادِ پیرانه سَری کَم کَم به دامان می کشد
زندگی وُ عُمر وَُ شادی وُ جوانی. دل ـخوشی.


تو؟ همانی! مَن؟ همانَم! لاجَرَم افسُوسِ عُمر
پا به سن گشتیم وُ در اوجِ جوانی.  دل ـخوشی؟!.


کو؟ کجا شد دل ـخوشی؟ بی رویِ ماهَت. دل ـخوشی!؟؟
گو چه ـگونه سر کُنَم. بی تو ؛ جوانی ؛ دل ـخوشی.؟!!!


حالِ دل بِه تَر شَوَد با عشق عالی تر شَوَد
عشقِ تو مانده فقط بعد از جوانی. دل ـخوشی.


عشقِ دیرین، شورِ شیرین؛ اندکی اِعجاز کن
تا ببینم مُعجِزِ عشقِ جوانی. دل ـخوشی!!!


یاد تو هر لحظه هم ـراهِ دلِ ریشِ مَن است
این دلِ ریشِ من وُ راهِ جوانی. دل ـخوشی.


تا قیامت می توانم صبر کردن بر فِراق.!!!؟؟؟؟
جان! بیا پایان بده هِجرِ جوانی. دل ـخوشی.


گَر بخواهی. این ترنُّم تا اَبَد مُمتَد شود
پَس بیا وُ حُکم دِه. حُکمِ جوانی. دل ـخوشی.


هان! ببین پایان نمی گیرد زبانِ حالِ دل
پَس بخوان، ای خوش زبان، جانِ جوانی. دل ـخوشی.


دل شده مُرده بیا با چَشمِ خود اِعجاز کن
ای فَدای چَشم هات. جانِ جوانی. دل ـخوشی.


این دلِ مُرده شَوَد زنده به حُکمِ چَشمِ تو
چَشمِ گیرایِ تو وُ زنده. جوانی. دل ـخوشی.


اندکی آهسته تر از پیشِ چَشمانَ ـم گُذَر
تا به باور آیَدَم. هستی ؛ جوانی ؛ دل ـخوشی.


ای تمامِ دل ـخوشی، دستَ ـت زَمامِ دل ـخوشی
دل خوشم با یادِ تو؛ عمرم جوانی دل ـخوشی.


سالیانی رفته یی و داغ بر جانم نشست
داغ از جانَ ـت شود دور ای جوانی دل ـخوشی.


این دلِ دیوانه را تقصیر نیست ای محترم
یادِ تو از کودکی تا این جوانی. دل ـخوشی.


کاش می شد تا بیایی تا ببینی حالِ دل
حالِ داغان وُ خراب، مُرده جوانی. دل ـخوشی.


دل ـخوشم با یادِ تو هِجرِ از توأم دیگر بس است
دل ندارد تابِ هجران در جوانی دل ـخوشی.


هر چه می گردم نشانی از تو یابم، بسته است
در به روی کُهنه سربازِ جوانی دل ـخوشی.


گَر خدا خواهد نصیبِ دل شَوَد رویَت عزیز
ای فِدای جانِ تو جانِ جوانی دل ـخوشی.!


______________________________________________________________________

توضیحات مرتبط:

سروده و نگاشته شده در
:
عـصــــــری دل گـیــــــــــر
منتهـــــی بــــه غـــــــــــروب
در آخــــرین فصـــلِ پائیــــــــــــز
وَ خَـــــــــزانِ رنــــــــگ رنــــــــگ
از قــــــــــــــــــرنِ حاضـــــــــــــــر
چـهــــــــــــارُمیــــــــــن شنبــــــــــــه
چهـاردهـم از هشتـم از یک هزار وُ سیصـد وُ نود وُ نُـ ـهـ ـم
هجــــــــــــــــــــــــریِ شمســــــــــــــــــــــی


+++ فعلا. حالا.
هی.گاهی دَمی لَختی.
ذوقَکی هست وُ شوقَکی که گَـهـ ـگاه دستِ بازی گرفتنش در می گیرد وُ
بازی با حروف وُ اَشکال وُ خطوط وُ غیره وُ ذ'لک.
تا کجا!؟
معلوم نیست!
کِی!؟
معلوم نیست!
چه طور!؟
معلوم نیست!
چه گونه!؟
معلوم نیست!

+++ بار خدایا ؛؛؛
رَحمی بر این دل وُ آن دل وُ همه دل ها بنما.
که تنها دارایی بعضی هامان؛
فقط.
همین دل است وُ
همین دل است وُ
همین دل است وُ

همین

دل!


+++ امضاء :
بنده ی مُخلِصِ تو
کُهنه سربازِ عاشـــق»
بنـــده ی امیـــــدوار»






از غیر بریدم وَ. به او. پِیوستَ ـم
وَز هَرچه تَعلُّقِ زمینی. رَست ـم


از همـ ـهمه ی نَفسِ شَرِ شُعبده باز
از هوی وُ هَوا وُ همه حالَت. جَست ـم


از ذوق رسیدم به زَر وُ زاوُش وُ زُهد
از شوُق وُ شَعَف، شوُر وُ طَرَب. بَد مَست ـم


از فکر پریدم به دلِ ذکر وُ سَماع
با حالِ مُراقِبِه. دهان را. بَست ـم


از دایره ی حُسن. کمی بیرونَ ـم
و'اگَرچه بَدَم؛؛؛ هَمینی أم که. هَست ـم!!!


_________________________________________________


متعلِّق زمانیِ سرایش:
بُرجی از بُروجِ سالی از سال های ابتداییِ دهه ی آخر از قرنِ حاضر!


بنده ی امیدوار»




جُعِلتُ فِداکَ یا رَسولَ ا.

بِنَفسی أنتَ یا رسولَ ا.

بِأبی أنتَ وَ اُمّی وَ نَفسی وَ أهلی وَ مالی وَ اُسرَتی وَ عَشیرَتی

_______________________________________________________________


تَذکَرِةِ اَلاَوَّلُ : صَلّوا عَلی' مَن یُنادی یَومَ القِیامَةِ : ((اُمَّتی اُمَّتی))

وَ الثّـ'ـانِیُ : اَلمَوت علی مَکّارَ اَّمَنِ وَ صـ'ـاحِبَ الفِتَن ------> مَکرونَ الصَّهیوُنی!

وَ الثّـ'ـالِثُ : اَللّهُمَّ اجعَل عَو'اقِبَ اُمُوری وَ اُمُورَنـ'ـا بِاالخَیرِ وَ السَّعـ'ـادَةِ»



آمینَ یا اِلـ'ـهَ الحَقِّ وَ رَبُّ العـ'ـالمینَ»





إستَعِذ با. مِن شَرِّ الوَساوِس»

. اَلـاَسمـــاءُ الحُسنـــی'
 


     سَلامٌ قَولاً مِن رَبِّ رَحیم»

به قِداست نام وَ عظمتِ یاد اوی»

وَ

به اِستِعصـ'ـام وَ اِستِمسـ'ـاکِ آن وَجهِ ازلی وَ ابدی از اوی»

(جَلَّ جَلـ'ـالُـهُ رَبّـــی وَ رَبُّنـ'ـا وَ رَبُّ آ'بـ'ـائِـنَـا الاَوَّلیـــنَ)


که اَزَلِـیَّــتَ ـش توأمـان ابــد را فــرا گرفته

                             وَ.

اَبَـدِیَّــتَ ـش در پیوستگـیِ همـ ـگون با ازل است.



بی نامِ او.سَلام»   .   شُروع کِی شَوَد کَلام!؟

بالغ بر نُـه ســـال
از ایجاد این مَجازنوشت می گذرد.

درست مقارن با ابتدای دهه ی آخــر از
قرنِ حاضــر!

بیســت وُ دُوُّم

اَز  یِکُــم

اَز یِکـ ـهِـزار وُ سـی ـصَـد وُ نَـوَدُم


بماند که در مقاطعی از زمان
به صورت موقَّت،
گَرد تَعطیلی بر این مَجازـوَعده ـگاه نشست!

وَ البته حالیه نیز که بعد از قَریب به چهار سال تعطیلیِ مُوقَّـت؛؛؛

فَـعّـــال شده

مشخص وَ معلوم نیست که تا چه مدت به حیاتِ مَجازیِ خویش

ادامه خواهد/تَوانَد داد!

وَ این همه مَنوط به اِستیذان وَ اِستجازَت از ناحیتِ

حضرت رَبُّ العـ'ـالَمیــنَ وَ الـأَربـابیــن

(جَلَّت عَظِمَتُه وَ خَشیَت قُدرَتُه)

بوده وَ از شروط دیگر

ادامه ی حیات مادّی نگارنده،

صحَّت احوال ـات مَزاجی،

وَ در نهایت دست ـرَسی به.

فضای تَبادُل اطِّلاع ـات وَ ارتباط ـات مَجازی خواهـــد بود.


فَرض/واجب/لازم  است

چـوُن ـان همیشـــه های اوقات تَحریر وَ قلم زنی در

مـیـعـــادگـــاهِ مَـجـــازیِ

" تَـرَنُّــمِ وِصــــالِ مَـعبـــــوُد "

اهداف، نِـیّـات وَ مَکنون ـاتِ قَلبی بر آن مَطلوب واقع شود که جز

حَــقّ.
حَقیقَ ـت
حَــقّ ـخواهی
حَــقّ ـمَـداری.
       وَ
حَــقّ پِـنـداری


مَطلبی نِـگاشته وَ نَشر داده نَـشَوَد!


که به فرموده:
علیٌّ مَعَ الحَقّ وَ الحَقُّ مَعَ علیٌّ»

و.

خَسِرَ الدُّنیا وَ الآخِرَة
کَسی ـست که از حَقّ/علی روی ـگردان شود!!!!!!!
(جَلَّ جَلالُهُ رَبّی/عَلَیهِ أَفضَلُ التَّحِیَّةِ وَ الثَّناء)



یـ'ـا دَلیـــلَ مَــن لـ'ـا دَلیـــلَ لَـــهُ»

بنده ی امیدوار»



آخرین جستجو ها

•.❤ مهم دوست داشتنه ❤.• کتابخانه عمومی شهید رجایی باینگان vatonbuka brocduckfulli پایگاه اطلاع رسانی حجت الاسلام موسوی قهار پنج نشانه ظهور؟ حس بی حس fasreuknotin ماشین آلات تزریق پلاستیک | machinist کتابخانه عمومی آیت الله هاشمی قمبوان